Blog

“Mijn dochter zei het ook: ‘Je waggelt mam, het lijkt wel alsof je scheef bent!’ Mijn hele bovenlichaam gaat heen en weer en ik zwabber met mijn been,” zei Ria twee maanden geleden tegen mij. Ze was in de praktijk waar ze haar eerste afspraak had gemaakt. Ze moest maar eens naar de podoloog, vond haar dochter. Vroeger was ze wel eens bij iemand geweest die tegen haar had gezegd: “Je ene been is langer dan de ander. Je hebt een beenlengteverschil.” Maar is dat erg? Niet echt. We zijn nu eenmaal niet recht en hoekig. En als dat verschil in de benen er altijd al was, kan je lichaam daar heel goed mee omgaan. Niks aan doen, zeg ik dan. Maar voel je dat het lopen minder gaat? Zie je op tegen dat dagje op stap? Zijn die voeten vermoeid wanneer je thuiskomt? Dan is het tijd om in actie te komen, net als Ria deed.

Tijdens je afspraak hebben we eerst een gesprek. Wat heb je meegemaakt, hoe gaat het met bewegen en waar loop je tegenaan? Er volgt een onderzoek: Heb je een beenlengteverschil of is het een bekkenscheefstand? Dat is wel wat anders. groot verschil. Het woord zegt het al; bij een beenlengteverschil is je ene been langer dan het andere, bij een bekkenscheefstand staat het bekken, de rand van je heup, scheef.

Deze verschillen worden opgemeten. Je ligt op de behandelstoel en ik meet je benen op. Vervolgens sta je boven een spiegel en wordt je bekkenstand gemeten. Het voelt misschien ongemakkelijk, maar tenslotte wordt een filmpje gemaakt van hoe je loopt. Wat gebeurt er nu precies met je zwabberende voet?

Zo komen we tot een oplossing. Nou ja, oplossing? Ik kan je been niet langer maken. Maar het verschil wordt door je een zooltje opgeheven. Dat zorgt ervoor dat je stabieler staat en met een gerust gevoel gaat wandelen.

Dat doet Ria nu ook. Ze is van de week een dagje naar Amersfoort geweest, met haar dochter. Die nieuwe wandelschoenen waren even wennen en de zooltjes trouwens ook, maar ze had een heerlijke dag!