Blog

Eerst kwam de ene zus, toen de andere en toen de derde. Allemaal voor het vervangen van zooltjes in hun steunzolen. Een week later kwam de vraag of moeders ook welkom is. Ze is 99, maar loopt nog wel en ze heeft orthopedische schoenen. Maar die zitten niet lekker en zijn te zwaar. Of ik daar iets aan kan doen.

In de regel worden orthopedische schoenen gemaakt, wanneer het met zolen en ‘gewone’ schoenen niet meer lukt. Dit is dus de omgekeerde wereld. Maar moeders heeft haar nieuwste schoenen in de prullenbak gegooid. Met een oud paar orthopedische kwam ze naar de praktijk. Ze bleef op haar rollator zitten en keek mij zelfverzekerd aan en vertelde. Haar schoenen waren te zwaar en ze was gevallen. Loopt gaat nog wel; in en om het huis. En o ja, ze had ook een wondje op haar teen, mompelde ze tussen door. Daar kwam de thuiszorg voor en doet er iedere dag een pleister op. Met aquacell, want dat is goed voor de genezing.

Toen ik dat hoorde hebben we niet verder gepraat. Dit wilde ik zien. Ze sputterde wat tegen, want ze kwam toch voor zolen? De zolen in haar schoen waren inderdaad helemaal door; vooral bij haar tenen was de zool versleten. Ik keek er zo doorheen.

Terwijl zij op de behandelstoel zit, heb ik twee bleke, met adertjes versierde voeten in mijn hand. De tenen gekromd, de nageltjes mooi geknipt. De pedicure was bij haar thuis geweest. Onder de pleister komt het wondje tevoorschijn. Met een eeltrand erom heen en op de teen een dikke gelige nagel. Het doet geen zeer, zegt ze.

Mijn hartslag stijgt; hier is werk aan de winkel en snel ook. Een wond die niet geneest kan leiden tot een teenamputatie en dat gun ik deze 99-jarige niet. Ik test het gevoel in de voeten: die is er niet. Ik test de doorbloeding; de aderen zijn verslapt. Daarmee moet ze morgen naar de huisarts, direct!

Ik desinfecteer, doe handschoenen aan en een schort voor. Met een mesje haalt ik het eelt weg en met de slijpmachine frees ik de nagel helemaal dun. Zo komt alle druk van het wondje af. De teen moet vrij komen te liggen en daar maak ik een orthese voor. Dat is een hulpstukje voor tussen de tenen en gemaakt van silicone. Dat gaat om de tenen en wipt de teen met het wondje omhoog.

Het silicone moet nog wat uitharden en mag ze een dag later dragen. Met haar teen in het verband gaat ze naar huis. Zonder zolen, dat doen we de volgende keer. Voor nu is mijn advies ik om zachte open schoenen te dragen.

Diezelfde week komt de huisarts langs en wordt de wondspecialist erbij gehaald. Ik zie haar twee weken later voor de controle van de orthese en voor het aanmeten van steunzolen. De wond is dicht en hersteld. De zolen worden zacht met en een diepte erin voor die ene teen.

Nog een paar maanden en ze viert haar  100^e verjaardag en gelukkig met 10 tenen!